bugün;

çok sevgili bi iş arkadaşım! işportacı gibi milleti etrafına toplamış nefes almadan telefonunu pazarlıyor da pazarlıyordu, önce bulaşmadım ama sonra dayanamayıp  iki soruluk müdahalemle tüm havasını yerle bir ettim (:
swanky; acayip güzel bi telefon bu, bi yıldır kullanıyorum ve bunun özellikleri var ya bla bla bla bla (mühendis adam ya anlatıyor da anlatıyor)... en çok da şarjı uzun dayanıyor onu çok seviyorum. ayfon mayfon palavra yani, özellikler desen aynı, ama onun şarjı bi günde bitiyor işte, benim ki en az üç gün dayanıyor.
tabi ben aklıma gelen şu şahane tesbitli karikatürü hatırlayınca;
me; sakın o telefondan değil senden kaynaklanıyor olmasın?
bewildered; nasıl?
prig(of course me); sevgilin var mı?
miserable; yok...(ses alçak, bakışlar bulanık) geçen yıl ayrıldık
everybody; ahahhahahahhahha
o kadar insan aynı anda gülünce kulakları sağır edebilir inanın buna, ama bi anlık afallamadan sonra en çok da o güldü. yoksa ağladı mı demeliyim bilemiyorum, en son baktım gözlerinden yaşlar akıyordu (: giden sevgiliye mi üzüldü, telefonun sandığı kadar müthiş olmadığını mı farketti, belli değil orası...