hemen bi sevindim, daha merkezde ki arkadaşlara sordum, "kar var mı orda?" -burda tık yok! dediler :)
valla akşama merkezde ki arkadaşları buraya kartopu oynamaya davet ediyorum:)hatta akşama burda ki çocuklar okuldan gelsin, sokakta yukarıdan aşşağıya leğenle kaymaya bile ikna edicem onları. hoş bunlar bilmez leğenle meğenle kaymayıda, ama çocuklar atraksiyon severler hemen tavlarım ben onları...
o zaman onlar okuldan gelene kadar ben de depoyu fulliyim, gidip biraz daha pencere önünde bacardi içeyim:)
ayrıca da ben şehrin göbeğinde ama sisli bi yerde olmayı istemiyorum, bugün bi mutluyum hatta kar vesilesiyle. çok zaman olmuş mutlu olmayalı. ali'ye kızgınlığımı bile unuttum neredeyse! yok yok o kadar da değil, onun biraz tırmalaması lazım daha...
5 yorum:
eldivenim yok benim bi çift çorap hazırla bana geliyorum akşama :))
hırt, hırt, hırt...
ben en çok kaymayı severdim kar yağdığında. altı dümdüz olmuş eski bir ayakkabı en ideali idi, bin bir emekle oluşturduğumuz sokak pistinde...
tabi orta ve üzeri yaş üstündekilerin kızgınlığı, genç yaştakilerin artistik niyetine yerlerde kayan karizmaları da ayrı bir tattı o zamanlar için...
saat sabahın 6'sı olmak üzüre ve ben ayaklarımı sürüyerek kalktım yerimden. pencereden bi bakmak istedim, bizim adalar maceramıza gölge düşürecek bi hava var mı diye. ve ne göreyim, burda bütün arabalar tek renk; beyaz:) camı açtım, polar battaniyeye sarıldım titreye titreye karın beni çok hırpalamadan sevişine izin verdim. mutluluktan çıldırıcak gibiyim, heryer yine bembeyaz! insanlar henüz uyanmadığından hiç leke yok, elekten un elemişler gibi pürüzsüz:)
en son bu kadar heyecanlandığımda ertesi gün okul tatildi sanırım:)
artık mutlu olucak bişey kalmadı mı yoksa?
muhakkak ve her zaman vardır...
Yorum Gönder