bu blogda ki 41.yazım şuan yazmakta olduğum yazı. 40'ı görünce -hadi bakalım 41'in marifetini görelim, bakalım iyi bişeyler yazmaya sebep olucakmı... dedim hurafelere pirim vererek. ama açıkcası şuan çok tuhaf hissediyorum kendimi, biraz mutlu gibi! 41'in kerameti mi? bilemiyorum...
cem hocayla dersten çıktık biraz oturup konuştuk, bana çok güzel şeyler söyledi. bazen birini mutlu etmenin ne kadar kolay olduğunu düşündüm, o bana güzel şeyler söylerken. sonra montajı bitmiş filmimizi izledik, iyi olmuş/hoş olmuş diye, ona da mutlu oldum. yarın bi sürü insan o filmi izliycek ve hoca sahneye çıkmamız konusunda kararlı, tüm sorulara cevap vermemizi istiyor. bu beni biraz kastı ama şuan ki hissiyatlarım bundan çok daha iyi ve öte:)
hep mutsuzlukla ilgili yazmak benim de hoşuma gitmiyor, sanırım o yüzden gelir gelmez bunları anlatmak istedim. yarın filmden bazı fotoğraflar ve gecenin nasıl geçtiğini detaylıca anlatırım, şimdilik bu kadar...
5 yorum:
aa filmmi, ne filmi? merakla bekliyorum...
film yaa!!! sen bi konuşmaya çık hele nasıl alkış yağmuruna tutucam. diycekler ki "yeryüzünün en yalakası bu olsa gerek" ihi ehü sen utanacaksın cem hoca bana bayılacak :D
aaa sevinç düşündüm de sana söylemeyi unuttum sanırım, bu gece iptal oldu ve benim akşama başka bi işim var. sen evine gider aşk-ı memnu falan izlersin artık, ben seni yarın ararım:)
bayat numaralar bunlar canım!!
ee prenses hani filmden bahsedicektin?
Yorum Gönder