çekirdekten aile, fasulyeden nimet kadar olur!

brothers&sisters dizisinden nefret ediyorum, yada kendi sulu gözlü tabiatımdan. her bölümde illa beni ağlatıyorlar ya, pes doğrusu! bide amerikalılara duygusuz, doygun egolu, yanlızca birey olabilen insanlar derler. yok valla bu dizi bana gösterdi ki aile her yerde aynı, amerikada da! tabi ki bahsettiğim aile modeli kalabalık bi aile. Bende öyle bi ailenin ferdi olduğumdan herşey çok tanıdık, bildik geliyor bana. yanlız onlar içlerinde büyütmeden konuşarak çarçabuk çözüyorlar sorunlarını, bizde bi o eksik kalıyor gibi.

kocaman masalarını her bölümde en az bir iki kere kuruyorlar ve hepsinde illaki bi olay çıkıyor ya beni kalbimden yakalıyorlar.
insan küçükken kardeşleri genellikle sıkıntı olarak görüyor ama büyüyünce anlıyor kardeşin ne demek olduğunu ve ne kadar önemli olduğunu. buna inancıma rağmen benim bi aile kurma planlarım yok mesela, ama olurda bi gün aklımı hepten kaybedip bi aile kurarsam "en az üç tane" çocuk yapıcam:) söz...



*bu dizi için kaynak bulmakta zorlanışımız bana aileyi anlatan diziler tutmuyor sanırım'ı düşündürdü. lost, fringe, how i met your mother, flashforward yada heros için kaynak bulmakta asla zorlanmıyoruz(ki hepsini çok severek bende izliyorum ama demek istediğim şey başka) belki de insan hayatı yeterince dejenere ve yorucu olduğu için, bu tip ilgiyi komple kendi hayatımızdan uzaklaştıran filmleri tercih ediyoruzdur, bize yaşadığımız sorunları hatırlatacak bi şeyin yerine. yada belki gerçekten herkesin benim gibi sorunlu ama güzel aileleri yoktur da ondan hitap etmiyordur...


*illa bi tespit de yapıcam, duramıyorum:)